22. HÂCEGÎ MUHAMMED İMKENEGÎ (KUDDİSE SİRRUH)
Akaid - Tefsir
22. HÂCEGÎ MUHAMMED İMKENEGÎ (KUDDİSE SİRRUH)
- 2021-01-04 23:18:03
- Yediulya
Doğuşu: Semerkant-İmkene, H.918/M.1512
Vefâtı: Semerkant-İmkene, H.1008/M.1599
Şemâili
Esmer tenli, nur yüzlü, seyrek sakallıydı. Feyz ve cezbesi yüksekti. İbâdet ve zühde düşküntü. Babaları, derviş Muhammed Hazretlerinin büyük halifesiydi. Kerâmeti zâhir ve bâhir olmakla birlikte sırrını insanların gözünden saklardı.
***
Künyesi, İmkene’den Şeyh oğlu Hâcegî’dir. Zâhir ve bâtın ilimleri ile terbiyesini babasından aldı. Kendini ve hallerini insanların gözünden gizler, Hakk’ı hakikatı özler, kendi kendini gözetler, bilmeye çalışırdı. Anadan doğma dervişti. Gayet muntazamdı. İntizama bayılırdı. Yanında bulunanlar feyze müstağrak olurlardı.
Hâcegî, “hoca” anlamına gelen ve Nakşî şeyhlerinin adlarının başında “şeyh” manasına kullanılan “hâce” kelimesinden türemiştir. Kelimenin sonundaki nisbet “yâ”sı sebebiyle Farsça kâideye göre “h” harfi “g”ye dönüşmüş, hâcegân yoluna mensup manasında “hâcegî” olmuştur.
***
1008’de Semerkand ile Buhâra arasındaki İmkene köyünde vefat etmiştir. Vefatından evvel halifesine vasiyetle durumu bildirmişdir.
Silsilede emaneti babası Derviş Muhammed Hazretlerinden almışlardır. “Pürkerem” diye anılır.